دوران اخیر را با نامهای مختلفی عنوان می کنند.
یکی می گوید دوره اعتدال، یکی می گوید دوره کارگزاران، یکی می گوید دوره نرمالیزاسیون، یکی می گوید دوره پسابرجام و
اسمهای بدی نیست و هر یک گوشه ای از واقعیت را نشان می دهد.
بهترین توصیف برای دوره ای که فساد 8000 میلیاردی در صندوق ذخیره فرهنگیان که معلمان بینوا را هدف گرفته، فساد
1200 میلیاردی در بانکهای ملی و ملت، فساد 650 میلیون یورویی یک رانتخوار و موارد بسیاری زیاد دیگری که دهها میلیارد
دلار از بیت المال چپاول کرده اند به کارکرد روزمره دولت تبدیل شده است؛ نام بهتری می طلبد.
مدیریت کلان دولت بر این واقعیت ساده استوار است که تمام تصمیم گیریها از طرف حلقه های مختلف قدرت با هدف
حداکثرسازی منافع الگارشی فاسد به هر قیمت انجام می شود و مردم به طور کلی جایگاهی ندارند و تنها رعیت هستند.
این وضعیت یک اسم ساده بیشتر ندارد که بهتر از هر عنوان دیگری واقعیت امروز ایران را نشان می دهد و آن هم چیزی
نیست جز «دوره مال مردم خوری»
