حاصل دیپلماسی هستهای دولت روحانی در سه سال گذشته برای مردم و کشور این بوده که سفرههای مردم کوچک شده و هیچ گشایشی نه تنها در اقتصاد به وجود نیامده، بلکه چرخ صنعت و اقتصاد از بیحرکتی زنگ زده و از کار افتاده و در آستانه دوره تورمی، گرانی و بیکاری بیشتر هم قرار داریم.
در مقابل چرخ صنعت هستهای را برای رضایت امریکا و غرب کند کرده و آن را مینیاتوری و محدود کردیم و قلب رآکتور اراک را بیرون آوردیم و سیمان ریختیم و خوشحال هستیم که آژانس و امریکا در گزارش و مواضع نوبهای خود پایبندی ایران به تعهدات برجام را تأیید میکنند ولی از نتایج اقتصادی و برداشته شدن تحریم خبری نیست و به روابط بانکی کوچک دلخوش هستیم.
فراتر از برجام و برکات مصیبتبار آن، تعهدات بانکی جدید FATF را دادیم تا برجامهای منطقهای هم به شکل غیر مستقیم به اجرا در آید و نه تنها در 9 ماه گذشته از سوی امریکا و اخیراً انگلیسیها تحریم شدیم و پولهای ایرانی در امریکا و لندن بلوکه شد بلکه باید منتظر دور جدیدی از تحریمها و بدعهدیهای جدید امریکا و غرب هم باشیم و در نهایت، به قول دکتر صالحی که به اروپا رفته، با تمام نگرانیها و خسارتها، ما بردبار هستیم??
کارنامه دیپلماسی هستهای تمام نشده و اتحادیه اروپا و غرب که متوجه شدهاند مذاکرهکنندگان ما به امتیازدهی عادت دارند، خواستار گزارش تفصیلی از ساخت قطعات سانتریفیوژهای جدید ایران میباشند و دکتر صالحی پذیرفتهاست که باز هم فراتر از برجام، یک هیئتغربی کارشناسی که هم فنی و هم سیاسی باشند، باز هم در سفر نوبهای به ایران، در راستای اجرای تعهدات ما در برجام به ایران سفر کنند??
مذاکرهکنندگان هستهای ما پذیرفتهاند که ما در جایگاه متهم باید فقط به تأمین رضایت غرب بپردازیم و اعتماد و درخواستهای آنان را تأمین کنیم و به اجرا بگذاریم. نه از لغو تحریم خبری است و نه از تسهیلات بانکی و اقتصادی و نه سرمایهگذاری و رونق اقتصادی و نه همکاریهای علمی و مزیتساز، بلکه فقط باید تمام امتیازات برجام و فرابرجام را با آغوش باز بدهیم و بردبار باشیم??
دهها پیشنویس تحریم جدید در کنگره امریکا در حال بررسی است و پازل ناتوانسازی ایران در تمامی زمینهها در حال تکمیل شدن است. تنها راه نجات از این دیپلماسی هستهای فلجکننده، چیزی جز تغییر نیست. تغییر در ادبیات، مواضع، تاکتیکها و مهمتر از همه، تغییر در دیپلماسی و دیپلماتهایی است که منافع ملی را به حراج گذاشتهاند، چراکه دولت روحانی، رضایت غرب را در تازیانه اقتصادی به مردم و نابودی منافع ملی قرار داده است.