«خـدایا تو مرا عشـق کـردی که در قلـب عشاق بسوزم؛
تو مرا اشـک کردی که در چـشم یتیمان بجـوشم؛
تو مرا آه کـردی که از سینـه بینوایان و دردمنـدان به آسمـان صعـود کـنم؛
تو مـرا فریاد کـردی که کلـمه حـق را هر چه رساتر برابر جـباران اعـلام نمـایم؛
تو مـرا در دریای مصـیبت و بلا غـرق کردی ،
و در کـویر فقـر و حـرمان تنهـایی سـوزاندی؛
خـدایا تو پوچـی لذات زودگذر را عیـان نمـودی؛
تو ناپایداری روزگـار را نشـان دادی؛
لـذت مـبارزه را چـشاندی.
ارزش شهـادت را آمـوختی.»
از مناجات عارف شهید ??دکتر مصطفی چمران??
