روزنامه گاردین فهرست کوتاهی از جنایتهایی که انگلیس باید به خاطر آن از ایران و مردم دیگر کشورهای منطقه عذرخواهی کند منتشر کرد.
گاردین اخیراً از قول جرمی کوربین (نامزد ریاست حزب کارگر انگلیس) نوشته بود که وی در صورت ریاست این حزب در خصوص حمله به عراق عذرخواهی میکند.
گاردین اخیراً از قول جرمی کوربین (نامزد ریاست حزب کارگر انگلیس) نوشته بود که وی در صورت ریاست این حزب در خصوص حمله به عراق عذرخواهی میکند.
گاردین در مطلبی به قلم تری ماهونی نوشت: این عذرخواهی از مردم عراق بابت رنج و مرارتهایی است که کشیدهاند و ما نیز در ایجاد آنها نقش داشتهایم.
کوربین شاید بتواند از طرف همه ما نه فقط بابت این جنگ، بلکه تحریمهایی عذرخواهی کند که قبل از این جنگ به طور مستقیم موجب مرگ هزاران عراقی شد که به داروهای مورد نیاز دسترسی نداشتند. او چه بسا باید از هزاران نفری در جنوب عراق عذرخواهی کند که به سبب قرار گرفتن در معرض تکههای گلولهها و خمپارههای حاوی اورانیوم ضعیف شده مورد استفاده در جنگ نخست خلیج فارس به سرطان مبتلا شدند یا براثر سرطان جان باختند.
گاردین میافزاید: او باید بابت حمایت غرب از رژیم صدام در جنگ با ایران که به کشته شدن صدها هزار نفر از هر دو طرف انجامید و صدام را دچار این توهم کرد که میتواند به راحتی و مصون از مجازات به کویت حمله کند، عذرخواهی کند.
روزنامه انگلیسی ادامه میدهد: کوربین باید از مردم ایران بابت توطئه سیا و امآی6 که به سرنگونی دولت دموکراتیک محمد مصدق در سال 1953 و به روی کارآمدن رژیم بیرحم شاه انجامید عذرخواهی کند.
پس از سرنگونی رژیم شاه در سال 1979 بود که غرب جنگی نیابتی را با استفاده از عراق علیه ایران به راه انداخت. کوربین باید بابت حمایت انگلیس از فتح عربستان توسط خاندان سعود در دهه 1920 و دهه 1930 نیز عذرخواهی کند، چرا که روی کارآمدن این خاندان موجب شد به قدرت و ثروت دست یابد و با آن اولاً به صدور وهابیسم اقدام کند که تا آن زمان شاخهای نسبتاً کوچک اما فوق محافظهکار از اسلام بود و ثانیاً رژیمی را اداره کند که پیامدهای آن، در کنار پشتیبانی مستمر غرب، به ظهور اسامهبنلادن و 15 نفر از 19 هواپیماربای حوادث 11 سپتامبر منجر شد که این نیز به نوبه خود به «جنگ ضد تروریسم» و تجاوز نظامی به عراق انجامید.
گاردین خاطرنشان کرد: شاید تقاضا برای این همه عذرخواهی غیرمنطقی باشد، اما اگر سیاستمداران انگلیسی و بالاخص آمریکایی متوجه شوند که غرب طی چند دهه چه نقش برجستهای در شکلگیری خاورمیانه کنونی ایفا کرده است، نه اینکه بخواهند کشورهای ما را ناظرانی معصوم در تحولات این منطقه جلوه دهند، آنگاه شاید بتوانند مقداری اعتبار در داخل و خارج به دست آورند.