برخی مسئولان دولتی در حالی درباره مشکلاتی مانند اپوزیسیون حرف می‌زنند که خود مسئولند و باید پاسخگو باشند اما فرار به جلو می‌کنند.
خبرگزاری دانشجو در این زمینه با انتقاد از مسئولان دولتی مذکور نوشت: فایده این‌که مدام نقد کنیم و دیگرانی را مقصر بدانیم که اصلا معلوم نیست، چه کسانی هستند، چیست؟! وقتی عده‌ای تمام عمر خود را در قامت اپوزیسیون زیستند و مدام دیگران را مقصر دانسته، کنار گود نشسته‌اند و می‌گویند «لنگش کن»، پس از به قدرت رسیدن هم همان شیوه را در پی می‌گیرند.
این‌که مسئول اجرایی کشور، اتفاقات منفی در کشور را محکوم کند، اگرچه امر مبارکی است ولی نتیجه این محکومیت و اعتراض چه زمانی قرار است تحقق یابد؟! اصلا مگر وظیفه قوه مجریه، اجرا نیست؛ پس اگر هم انتقادی وجود دارد باید از بالاترین مسئول اجرایی کشور صورت گیرد.
با احساسی کردن بحث و این که دختران و پسران برابر هستند تنها دعوا به کف کوچه و بازار می‌آید. دعوا بین خواهر و برادری درمی‌گیرد که احتمالا، پسر خود را محق می‌داند و دختر نیز می‌گوید من در اولویت هستم! در حالی که اصلا شغلی نیست که حالا این اول بخواهد برود، یا آن!
رئیس‌جمهور در سفری که چند روز پیش به غرب تهران داشت، «بیکاری جوانان تحصیلکرده پس از 3 سال» را غیرقابل پذیرش عنوان کرد.
روحانی همچنین اولویت پسران در رسیدن به شغل را «سخن باطلی» دانست و گفت: «شما فکر می‌کنید دختران مهندس ما از نظر علمی از پسران مهندس ما کمترند!» متاسفانه این رفتارها و سخنان نمایشی رئیس‌جمهور در حالی صورت می‌گیرد که خود ایشان به عنوان رئیس قوه اجرایی دولت مسئولیت ایجاد اشتغال برای مردم را برعهده دارند و به همان نسبت انگشت اتهام در موضوع سیل بیکاری فراگیر جوانان که اتفاقا بر اساس آمارها در 2سال گذشته روند پرشتاب‌تری یافته نیز متوجه ایشان است.
شاید از دید رئیس‌جمهور اظهار این سخنان طلبکارانه بهترین راه فرار از پاسخگویی و بازخواست در این خصوص باشد.
در ادامه این تحلیل آمده است: حاضر شدن معاون رئیس‌جمهور در جمع «مدافعان حقوق حیوانات» که چندی پیش صورت گرفت، چه دردی را درمان کرد؟!
این‌که مدام بر روی مسائل غیرضرور از طرف دولتی‌ها تاکید شود کمی نگران‌کننده است. در حالی که خانم ابتکار در جمع «حامیان حقوق سگ‌ها» سخنرانی می‌کرد، مسئله گرد و غبار به صورت آزاردهنده‌ای اهالی خوزستان و استان‌های غربی را تحت فشار قرار داده بود.
در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز تا مدت‌ها فیس‌بوک، تک‌خوانی زنان و مسائلی از این دست مهمترین موضوع گفت‌وگوی وزیر و مسئولان آن وزارتخانه محسوب می‌شد.
رئیس‌جمهور هم دغدغه ایجاد اشتغالش، عقب نیفتادن دختران از پسران در تامین شغل است! البته در این میان رسانه‌ها نیز مقصر هستند. پیگیری نکردن صحیح، نشناختن درد اصلی جامعه و بازی پینگ‌پونگی سایت‌ها با یکدیگر، باعث شده است که دولتمردان نیز با طرح مسائل فرعی، به حاشیه بروند.
خبرگزاری دانشجو می‌افزاید: انگار دولت قصد دارد با جذب اقشار کمتر دیده شده صرفا با سخنرانی‌های بدون عمل، در انتخابات پیش روی مجلس، گوی سبقت را از رقبا برباید.
اقلیت‌های قومی و مذهبی، زنان و دختران، فیس‌بوک‌بازان! و... گروه‌هایی هستند که به «آرای خاموش» مشهورند. داستان پرسروصدای فیس‌بوک که بی‌نتیجه به حال خود رها شد و حتی به رفع فیلتر نیز نینجامید یکی از نمونه‌های بارز این جنجال‌آفرینی‌هاست.
این بار نیز رئیس‌جمهور با طرح مسئله‌ای کاملا فرعی، سعی دارد به ترمیم محبوبیت دولت و وفادار کردن عده‌ای از اقشار مردم به خود اقدام نماید؛ ولی در نهایت به خاطر برآورده نکردن خواسته‌های این اقشار به سرخوردگی آنان منجر می‌شود. کاش آقای رئیس‌جمهور ابتدا اشتغال ایجاد می‌کردند و سپس درصدد تقسیم آن بین دختران و پسران برمی‌آمدند!
کسی مدام دعا می‌کرد که برنده جایزه بزرگ بانک شود. هر شب به روحانی محله‌شان مراجعه می‌کرد و از او می‌خواست که برایش دعا کند. سال‌ها به همین منوال گذشت و او هر روز از روحانی می‌خواست برایش دعا بخواند! روزی روحانی محل از او پرسید تو اصلا در بانک حساب باز کرده‌ای؟! او جواب داد: هنوز نه! بعضی‌ها حساب باز نکرده‌اند، جایزه را هم نبرده‌اند و مدام در حال تقسیم آن هستند.
در این‌که ایجاد اشتغال کار سخت، پیچیده و بلندمدتی است، شکی نیست. اکثر اقتصاددانان برای رفع تورم در جامعه و از بین بردن رکود، ایجاد اشتغال را پیشنهاد می‌دهند.
این بدان معناست که اشتغال از پایه‌ای‌ترین و اساسی‌ترین عوامل پیشرفت یک جامعه به شمار می‌رود. اگر این بخش حیاتی از رشد را نادیده بگیریم و به صورت شعاری و تئوریک با آن برخورد کنیم و به جای از بین بردن موانع زیرساختی به جنجال‌های بی‌فایده دست بزنیم، نتیجه‌ای جز عقب ماندن از قافله توسعه ندارد.
اگر امروز به افکار عمومی آدرس غلط دادیم و آنها را از مسائل ضروری به مسائل نالازم و فرعی هدایت کردیم، نباید منتظر حمایت‌های آنان از خود باشیم. نتیجه زشتی‌های کوچک، زشتی‌های بزرگ است. کسی که باد می‌کارد، طوفان درو خواهد کرد.
