سفارش تبلیغ
صبا ویژن

سرباز ولایت

نظر

عارف محور وحدت یا قربانی قدرت؟

عارف تا زمانی که اراده و استقلال سیاسی خود را حفظ نکند؛ اصلاح طلبان وی را مرد میدانها و کارزارهای سیاسی بر نخواهند شمرد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا، به نقل از صبح توس، محمدرضا عارف، معاون اول محمد خاتمی در دولت‌ اصلاحات، با ورود به عرصه انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم در سال 92 بیش از پیش در عرصه سیاسی کشور مطرح شد؛ هر چند او اندکی پس از اعلام نامزدی انصراف داد تا نامزد مورد اجماع اصلاح‌طلبان به پاستور برود؛انصرافی که دلیل آن، «تمکین از اجماع با محوریت محمد خاتمی» عنوان شد.

این نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم پس از آنکه با توصیه خاتمی و در قبال پیشنهاد تصدی مسئولیت در دولت یازدهم ـ در صورت پیروزی نامزد اصلاح‌طلبان ـ- از عرصه انتخابات کنار رفت، هنگامی که نتوانست به جایگاه خوبی در دولت «تدبیر و امید» دست یابد و وعده رئیس دولت اصلاحات را تحقق‌نیافتنی دید، در تصمیمش برای راه‌اندازی حزب، مصمم‌تر از پیش شد؛ چرا که سهم وی از دولت روحانی تنها عضویت در شورای‌ عالی جمعیت هلال احمر و مشاورت عالی پردیس این جمعیت در امور بشردوستانه است!
عارف در ماه های اخیر در گفت‌وگو با رسانه‌های مختلف اذعان کرده که کارگروهی را برای بررسی راه‌اندازی یک تشکل سیاسی فعال کرده و این کارگروه به‌طور جدی مشغول بررسی موضوع است و در صورتی که به نتیجه قطعی در این زمینه رسیدم تصمیم می‌گیرم و آن را  اعلام می‌کنم.
وی که فعالیت‌‌های انتخاباتی خود برای حضور در مجلس دهم را از سال گذشته کلید زده، می‌خواهد فعالیت‌هایش را در قالب حزبش و همراه و همسو با دیگر گروه‌های اصلاح‌طلب ساماندهی و پیگیری کند تا هم بهتر نتیجه بگیرد و هم اینکه اجازه دهد «بنیاد امید» همچنان به فعالیت‌های علمی و راهبردی خود در طراحی سیاست‌های مربوط به حوزه‌های اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی بپردازد.
به گفته عارف، بنیاد امید ایرانیان، نهادی غیردولتی و غیرسیاسی به معنای حزبی است که دارای شورای عالی و هیئت مدیره است و علاوه بر شاخه جوانان آن، برخی کمیته‌های فرهنگی ـ اقتصادی‌اش هم تشکیل شده‌ و شعبات استانی آن را در برخی از استان ها فعال نموده است. بنیادی که با خیز رئیس آن برای تصدی ریاست مجلس آینده، از تابستان 92 وارد فصل جدیدی شده و فعالیت‌هایش افزایش یافته است.
اگرچه از جعفر توفیقی (وزیر علوم دولت خاتمی)، علی رسولی، حمیدرضا عارف به‌عنوان گردانندگان بنیاد امید نام برده شده؛ اما به‌نظر می رسد مدیریت در سایه آن با افراد دیگری از سیاسیون نزدیک به عارف می‌باشد.
از دیگر مسائلی که در نقشه راه عارف دیده می‌شود؛ جدایی وی از خاتمی در همراهی بنیاد باران است که در محافل سیاسی مطرح می‌شود و مورد توجه رسانه‌ها نیز قرار گرفته است.
اگرچه عارف در توضیح علت انصرافش از همکاری با خاتمی در اداره بنیاد باران به دوستانش گفته بود که این اقدام، یک تقاضای شخصی و در چارچوب اعتقادش به گردش نخبگان بوده؛ اما به‌نظر می‌رسد حضور نیافتن وی در ترکیب هیئت‌مدیره جدید بنیاد، به مسائل انتخابات 92 و دلخوری او از حمایت نکردن رئیس سابقش از نامزدی وی برمی‌گردد.
اما نکته مهم این که بحث سرلیستی وی برای اصلاح طلبان در رسانه ها مطرح شده است. اما به نظر می رسد جریان اصلاح طلب در هر انتخابات قربانی های بزرگ دارد. همانطور که در انتخابات قبلی عارف قربانی روحانی شد و در انتخابات 88  هم قربانی خاتمی و میرحسین شده بود.
در نتیجه عارف تا زمانی که اراده و استقلال سیاسی خود را حفظ نکند؛ وی را مرد میدانها و کارزارهای سیاسی بر نخواهند شمرد.
همانطور که عطریانفر عضو شورای مرکزی و کمیته سیاسی حزب کارگزاران در مصاحبه با نشریه مثلث گفت: لاریجانی «نقد» را به عارف «نسیه» ترجیح می‌دهیم.
یادداشت: محسن صابر
انتهای پیام/ج