امیرحسین_ثابتی
فاجعه بزرگتر از حقوقهای نجومی، آنجاست که برخی مدیران اعم از اصولگرا و اصلاح طلب فکر میکنند چون حقوقهای زیر 20 میلیون میگیرند؛ در حال لطف به مردم هستند و قهرمانانه فیش های حقوقی شان را منتشر میکنند! غافل از اینکه بسیاری از مردم همچنان برای یک وام 3 میلیونی اندر خم یک کوچه باقی مانده اند.
حضرت علی علیه السلام در خطبه 209 نهج البلاغه میفرماید: ان الله تعالی فرض علی ائمه العدل ان یقدروا انفسهم بضعفة الناس...
یعنی خداوند بر حاکمان و پیشوایان عدالت مقرر فرموده است که زندگی خود را در حد "پایین ترین" مردم قرار دهند...
حالا با این معیار، سطح درآمد مسوولان کشور از اصولگرا تا اصلاحطلبش را بسنجیم!
چه آقای استاندار تهران که با افتخار اعلام میکند حقوقم فقط و فقط 17 میلیون است نه 60 میلیون! و چه آقای شهردار تهران که میگوید فقط 14 میلیون دریافت میکنم و تازه 6.5 میلیون حقوق دانشگاه را هم نمی گیرم!
به نظرم بزرگترین آفت ماجرای حقوق های نجومی، بدبین شدن مردم به بسیاری از مسوولان و حتی نظام جمهوری اسلامی نیست؛ بدترین خطر آن تثبیت اشرافیت و عادی شدن حقوقهای غیر متعارفی است که در مقایسه با سایر حقوقهای عجیب و غریب حالا دیگر مشروعیت هم پیدا کرده است.
قهرمانان قصه ی امروز ما به حقوق های زیر 20 میلیونی شان مفتخرند اما همزمان یک کارگر برای حقوق ماهیانه 800 هزار تومان که در کل یک سال 10 میلیون هم نمیشود باید صبح را به شب و شب را به صبح برساند...
